چقدر خوب می شد

چقدر خوب می شد اگر معلم ادبیات تنها درس ادب تصویر نمی کرد بلکه گاهی هندسه ادب را نیز روی تخته می کشید و پیش چشمهای ما آن را ضربدر فلسفه زندگی می کرد.

چه قدر خوب می شد اگر معلم هندسه ،زاویه محبت را در دایره عشق و بیرون از متوازی الاضلاع خطهای سیاسی ترسیم می نمود.

چه قدر خوب می شد اگر معلم فیزیک در آزمایشگاه ذهن دانش آموزان خود،پروتونهای سبز دوستی را از الکترونهای زرد کینه جدا می کرد و در جاذبه میکروسکوپ مهر، اتم اصلاح شده را به آنها نشان می داد.

چه قدر خوب می شد اگر معلم شیمی با کیمیای خود مس (من) را به طلای (هو) تبدیل می کرد.

چه قدر خوب می شد اگر به زنبورهای بی عسل جواز کندو سازی نمی دادند.

چه قدر خوب می شد اگر قطره،دریا نمی شد که رنج  سفر دوباره  را از خود به خود هموار سازد.

چه قدر خوب می شد اگر تصویر ای کاش ای کاش، کاشیهای خانه ما را تزییین نمی کرد. ای کاش.

رود دنیا جاری است

زندگی راز بزرگی است که در ما جاری است .  

زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست.

وقت رفتن به همان عریانی، که به هنگام ورود آمده ایم.

دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟هیچ!!

زندگی درک همین اکنون است.

تو نه در دیروزی و نه در فردایی

ظرف امروز پر از بودن توست.

ناله کن ای دل به عزای علی

ناله کن ای دل به عزای علی 

                                 گریه کن ای دیده برای علی

کعبه ز کف داده چو مولود خویش

                                 گشته سیه پوش عزای علی

عمر علی عمره مقبوله بود

                                 هر قدمش سعی و صفای علی

دیده زمزم که پر از اشک شد

                                  یاد کند، زمزمه های علی

تیغ شهادت سر او را شکافت

                                  کوفه بود، کوه منای علی

عالم امکان شده پر غلغله

                                  چون شده خاموش صدای علی

نیست هم آغوش صبا بعد از این

                                  پیک ظفر بخش لوای علی

منبر و محراب کشد انتظار

                                  تا که زند بوسه به پای علی

ماه دگر در دل شب نشنود

                                  صوت و مناجات دعای علی

آه که محروم شد امشب دگر

                                   چشم یتیمان ز لقای علی

مانده تهی سفره بیچارگان

                                   منتظر نان و غذای علی

وای امیر دو سرا کشته شد

                                   خانه غم گشته، سرای علی

پیش حسین و حسن و زینبین

                                    خون چکد از فرق همای علی

فزت و رب الکعبه

                  

فزت و رب الکعبه طنین عدالتى است که فرقش در سحرگاه نوزدهم رمضان با تیغ خشونت جاهلى شکافت و زخم جانش سجاده یکتاپرستى را رنگ خون بخشید. همان طنینى که تا عاشورا و پس از آن کشیده شد و با خطى از خون فارق حق و باطل گردید. فزت و رب الکعبه از حلقومى بیرون آمد که والایى و عظمت روح او را هیچ کس از دوست و دشمن انکار نمى کند و چشم بشریت در برابر بزرگوارى ها و ارجمند ى هایش خیره مانده است.
رادمردى که با دشمنانش با مروت و جوانمردى رفتار مى کرد و در عین حال در برابر گردن کشى ها با قدرت و صلابتى پایان ناپذیر مى ایستاد. سترگ مردى که شرافت و انسانیت از او معنا مى یابند و به جز نبى مکرم هیچ کس در کفه ترازو با او برابر نمى ایستد. همان یگانه اى که همه بزرگان علم و دین و عرفان و ادب ریزه خوار سفره احسان اویند.
بلند همتى که رایت عدل و داد را در بلنداى شکوه پروین کوبید و تلألؤیى که اخلاق و انصاف در جهان دارد مرهون سیره و شیوه اوست. بزرگوارى که در زندگى هرگز از یاد خدا غافل نشد و در برابر یتیمان و فقرا فروتن و در برابر ظالمان وناکثان خشمناک بود و سرانجام فرق سرش از شدت عدلش شکافته شد.

 

میسر نگردد به کس این سعادت         زکعبه ولادت به مسجد شهادت

شهادت مولی الموحدین امیرالمومنین حضرت علی (َع) را به تمام شیعیان و دوستان خوبم تسلیت عرض می کنم.

یا علی

                 یا علی ذاتت ثبوت قل هوالله احد

                 نام تو نقش نگین امر الله الصمد

                 لم یلد از مادر گیتی ولم یولد چو تو

                 لم یکن بعد نبی مثلت له کفوا احد

سلام  خدمت دوستان خوبم ، امروز  کمی حال نوشتن پیدا کردم  با خودم گفتم برم به وبلاگم یه سری بزنم ، دوستای خوبم یکی  دو  روز  بیشتر به شبهای قدر نمانده از شما عزیزان گلم  که دلی  پاک و زلال دارید التما س دعا دارم  شبهای قدر وقتی که حال و هوایی پیدا کردید و در اون بالا بالاها داشتید سیر میکردید تو رو خدا این خواهر کوچیکتونو از دعاهاتون فراموش نکنید. دست همه شما دوستان عزیز و گلم را می بوسم. قربون همه تون.