خرقه پوشان

بوی  خون در کوچه ها آید همی             زخم نامردی ندارد مرهمی

سفره های خالی از نان و نمک              کو ندای خالص کنا معک

امتی از نسل سفیانی به پا                   پس چرا بر (نی) شدی ای مه لقا

هر کجا با نام تو منزل نمود                     سر زدم اما دلی با تو نبود

بی تو شمشیر بر خلایق می کشند         تیغ بر روی حقایق می کشند

پول و آغوش و شکم شد نانمان               برق شک تابیده بر ایمانمان

قصه های عاشقی تحریر شد                  صحبت از سجاده و تزویر شد

گویمت از هفت رنگان مو به مو                 خرقه پوشان دغل کار دو  رو

سجده بر پست و ریاست می کنیم           با خدا هم ما سیاست می کنیم

کو نشانی که شما اهل دلید                   جملگی تان بر نماز باطلید

این خسان با مال مردم زنده اند                جملگی اندر نماز و سجده اند

خرقه پوشان حرمتی نگذاشتند                آبرو از روی دین بر داشتند

از نمای خرقه پوشان دو رو                      سجده و سجاده شد بی آبرو

دم ز راه و رسم سلمان می زنیم              لاف اسلام و مسلمان می زنیم

کاشکی از نسل سلمان می شدیم          لحظه ای یکدم مسلمان می شدیم

سقف باورهای ما هم چکه داشت            آرزوی اسکناس و سکه داشت