ولادت با سعادت هشتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت ٬ حضرت علی بن موسی الرضا (ع) بر شما دوستان خوبم مبارک باد.

 

شود آیا که دگر بار دری باز شود؟

عشق با گرمی دیدار تو آغاز شود؟

خواندی ام ٬ آمدم و بار دگر نیز مرا

لطف دیرین تو باید که سبب ساز شود

تا به شوق تو کبوتر شوم و بال مرا

آسمان حرمت ٬ عرصه ی پرواز شود

شاهی و خیل گدایان درت میدانند

هر که افتاد بر این خاک ٬ سرافراز شود

ای خوش آن روز که با دست نوازشگر تو

گره از کار فرو بسته ی ما باز شود 

تقدیم به دوستان گلم به مناسبت ولادت امام رضا (ع).

                

                   باد هم کم نکند سوز دل صحرا را

             قطره ای عشق به آتش بکشد دریا را

             از غم عشق تو ای دوست ببین جان به لبم

             فرصتی نیست دگر وعده مده فردا را

             بچشان ذره ای از لعل لبت بر لب من

             تا معلم بشوی بر دل من اسما را

             چهره ی ماه تو را گر که نبینم کورم

              ورنه بینا به کجا گم بکند پیدا را

               یا که جانم بستان یا به وصالت برسان

               اعتنایی بنما بیش مسوزان ما را

               ساقی از فیض تو شد عالم امکان آباد

               من خرابم چه کنم از می عشقت یارا

               این عجب نیست که بی دیدن تو مجنونم

               ذکر اوصاف تو مجنون بکند لیلا را

               قطره ای اشک که از چشم خمارت آید

               همچو آواز زند بر سر من دنیا را

                این ترک خورده دلم، وحشت این را دارد

                که بمیرد و نبیند پسر زهرا را

شکوه بندگی

دلت را با خداوند آشنا کن                        ز عمق جان خدایت را صداکن

دل غفلت زده مانند سنگ است                   مس دل را به یاد او طلا کن

شکوه بندگی در خاکساری است                   خضوع و بندگی پیش خدا کن

تو غرق نعمت پروردگاری                           بیا و حق نعمت را  ادا کن

نشان حق شناسی در نماز است                     بیا و  با خدا قدری وفا کن

به سوی او گشا دست نیازی                           به درگاه بلند او دعا کن

به سنگ توبه ای بشکن دلت را                   غرور و سرگردانی را رها کن

دروازه بان

گفتم : در تیم خودتان چه کاره ای؟

گفت:دروازه بان

گفتم:این شد کار؟برو تو خط حمله

گفت:فکرم از دروازه مطمئن نیست دلم یک دروازه است. اگر کنترل نکنم می بینی پی در پی گل می خورم.

گفتم مثلا چه گلی؟

گفت:گل گناه، گل هوس، گل غرور، گل دوستیهای حساب نشده،گل غفلت از آینده و آخرت.

گفتم:چطور است جمع شویم وبا تیم ابلیس مسابقه بدهیم؟

گفت: به شرط اینکه خودم دروازه بان باشم. چون من می دانم از چه زاویه ای (توپ) گناه را به طرف دروازه دلها شوت می کند.

گفتم: قبول ولی از کجا این تجربه ها را کسب کرده ای؟

گفت: زاویه حمله ابلیس غفلت است و غرور، وقتی چراغ یاد خدا خاموش می شود غرور به دشمن راه می دهد، شیطان حریف قدری است نمی شود آن را دست کم گرفت.

گفتم: پس تو خط دفاع را بیشتر دوست داری؟

گفت: آدم اگر نتواند دفاع خوبی داشته باشد مهاجم خوبی هم نمی شود.

گفتم:دیگر کدام زاویه را باید مراقب بود؟

گفت: خواهی نخوری زتیم ابلیس شکست

                                                      باید به دفاع از دل و دیده نشست

چون شوت شود به سوی دل توپ گناه                                                      

                                                        دروازه دل به روی آن باید بست

گفتم: دروازه بانی هم عجب لذتی دارد

گفت:به شرط آنکه گل نخوری و حمله شیطان را دفع کنی جهاد با نفس به همین جهت بالاترین مبارزه است.