حکایات
سر پشت پنجره
خولی به خانه مرد ثروتمندی رفت تا برای فقرا صدقه ای از او بگیرد.
کلفت پیری در را باز کرد.
خولی گفت: بگو خولی آمده تا برای فقرا صدقه جمع کند.
کلفت به داخل خانه رفت و چند دقیقه بعد برگشت.
اربابم در خانه نیست.
پس با این که به فقرا کمک نمی کند، توصیه ای برایش دارم: به او بگو دفعه بعدکه در خانه نیست، سرش را پشت پنجره جا نگذارد- آدم فکر می کند دارد دروغ می گوید!"
آنجا که خدا هست
یکی از دوستان خولی به کنایه از او پرسید:
-" اگر بگویی خدا کجاست، یک سکه به تو می دهم."
خولی پاسخ داد:" اگر بگویی خدا کجا نیست، دو سکه به تو می دهم!"
خولی همیشه اشتباه می کرد
خولی هر روز در بازار گدایی می کرد، و مردم با نیرنگی، حماقت او را دست می انداختند.
دو سکه به او نشان می دادند که یکی شان از طلا بود و دیگری از نقره.
اما خولی همیشه سکه نقره را انتخاب می کرد.
این داستان در تمام منطقه پخش شد.
هر روز گروهی زن و مرد می آمدندو دو سکه به او نشان می دادند و خولی همیشه سکه نقره را انتخاب می کرد.
تا اینکه مرد مهربانی از راه رسید و از این که خولی را آن طور دست می انداختند، ناراحت شد.
در گوشه میدان به سراغش رفت و گفت:" هر وقت دو سکه به تو نشان دادند، سکه طلا را بردار. این طوری هم پول بیشتری گیرت می آید و هم دیگر دستت نمی اندازند."
خولی پاسخ داد:" ظاهرا حق با شماست. اما اگر سکه طلا را بردارم دیگر مردم به من پول نمی دهند تا ثابت کنند من از آنها احمق ترم. شما نمی دانید تا حالا با این کلک چه قدر پول گیر آورده ام!!"
زن کامل
خولی با دوستی صحبت می کرد.
خوب! ملا هیچ وقت به فکر ازدواج افتاده ای؟"
خولی پاسخ داد:" فکر کرده ام. جوان که بودم تصمیم گرفتم زن کاملی پیدا کنم. از صحرا گذشتم و به دمشق رفتم و با زن پر حرارت و زیبایی آشنا شدم، اما او از دنیا بی خبر بود.
بعد به اصفهان رفتم، آنجا هم با زنی آشنا شدم که معلومات زیادی درباره آسمان و زمین داشت اما زیبا نبود.
به قاهره رفتم و نزدیک بود با دختر زیبا، با ایمان و تحصیل کرده ای ازدواج کنم."
پس چرا با او ازدواج نکردی؟"
آه رفیق! متاسفانه او هم دنبال مرد کاملی می گشت!!"
ماهی ای که زندگی کسی را نجات داد
خولی از جلو غاری می گذشت، مرتاضی را در حال مراقبه دید و از او پرسید دنبال چه می گردد.
مرتاض گفت:" بر حیوانات مطالعه می کنم، از آن ها درس های زیادی می گیرم که می تواند زندگی آدم را زیر و رو کند.
خولی پاسخ داد:" بله، قبل از این، یک ماهی جان مرا نجات داده. اگر هرچه را که می دانی به من بگویی، من هم ماجرای ماهی را برایت می گویم.
مرتاض از جا پرید:" این اتفاق فقط می توانست برای یک قدیس رخ بدهد."
بنابراین هرچه را که می دانست به او گفت.
_"حالا که همه چیز را به تو گفتم، خوشحال می شوم که بدانم چگونه یک ماهی جان شما را نجات داد؟!"
خولی پاسخ داد:" خیلی ساده! موقع قحطی داشتم از گرسنگی می مردم و به لطف آن ماهی توانستم سه روز دیگر دوام بیاورم"
هفت سین
یا مقلب القلوب و الابصار
یا مــــدبر اللیــــــل و النـــــــــهار
یا محـــــول الحـــــــــــول و الاحــــــــــوال
حـــــــــــــول حـــــــالنــا الـــی احســــن الحــــــــال
آغاز شکفتن و روئیدن
آغازخانه تکانی دل وغبارازرنگ وریای چهره ها زدودن 
تقارن حلول سال نو با میلاد رسول اکرم (ص)
بر تمامی عاشقان مبارک باد
جملات عبرت انگیز
مادر ترزااگر نتوانیم به کسانی که می بینیم عشق بورزیم چگونه به خدایی که نمی بینیم می توانیم عشق بورزیم؟
انیشتین
اگر کسی احساس کند که در زندگی اش هیچ اشتباهی نکرده است بدین معناست که در زندگی اش کار جدیدی نکرده است.
چهارچیز را در زندگی تان نشکنید :
1- اعتماد
2- تعهد
3- ارتباط
4- جسارت
زیرا هنگامی که می شکنند صدایی ندارند اما هزینه گزافی به دنبال دارند.
شکسپیر
سه جمله برای کسب موفقیت :
1- بیش از دیگران بدانید
2- بیش از دیگران کار کنید
3- کمتر از دیگران اعتراض کنید
چراغ هدایت
به خون درکشیدند اگر پیکرت راو بر نیزه افراخت دشمن سرت را
ندادند اگر قطره ای از فراتت
و کشتند سقای نام آورت را
کجا شد روا کام خصم زبونت
که سازد نهان جلوه گوهرت را
تو آن آفتابی که ابر شقاوت
نسازد نهان چهره انورت را
سلیمان تویی ای شهید فضیلت
ربود اهرمن ار چه انگشترت را
به روی ستمکار زد داغ باطل
اگر خصم دون طعنه زد خواهرت را
تو پاینده ای ای چراغ هدایت
نباشد خزان باغ گل پرورت را
به مناسبت اربعین حضرت ابا عبدالله (ع)
چشم گنه کار
چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجا ؟
دل سرگشته کجا، وصف رخ یار کجا ؟
قصه عشق من و زلف تو دیدن دارد
نرگس مست کجا، همدمی خار کجا ؟
سرِّ عاشق شدنم لطف طبیبانه توست
ورنه عشق تو کجا این دل بیمار کجا ؟
هر که را تو بپسندی بشود خادم تو
خدمت عشق کجا، نوکر سربار کجا ؟
کاش در نافله ات نام مرا هم ببری
که دعای تو کجا، عبد گنه کار کجا ؟
آوای خدا
نیمه شب از در و دیـوار ، صـدا میـشنـوم
وز لب شبنم و گل ، زمزمه ها میشنوم
در سکوتی که نجنبد نـفسی از نـفسی
خیــره مـیـمـانـم و آوای خـدا میـشنـوم
نغمه ای میشکفد در من و از معبد جان
همه دم بـانگ خوش حی عـلا میشنـوم
خاطرم باغ گل افشان شود از نکهت شب
هر نـفس از همه سو عـطر دعا میشنوم
جـان به رقـص آید و پـرواز کنم تا ملکـوت
وز سـراپــرده ی اسرار ، صـدا میشنـوم
نقاش
گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید
گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا
تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید
گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن
عکس یک خنجر ز پشت سر پی مولا کشید
گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم
راه عشق و عاشقی و مستی و نجوا کشید
گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش
عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س) کشید
گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن
در بیابان بلا، تصویر یک سقا کشید
گفتمش از غربت و مظلومی و محنت بکش
فکر کرد و چهار قبر خاکی از طه کشید
گفتمش سختی و درد و آه گشته حاصلم
گریه کرد آهی کشید و زینب کبری(س) کشید
گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق
عکس مهدی (عج) را کشید و به چه بس زیبا کشید
گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین(ع)
گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید
عشق الهی
عشق یعنی زندگی را بندگی عشق یعنی بندگی آزادگی
عشق یعنی یک وضو و یک نماز عشق یعنی یک عمر راز و نیاز
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر عشق یعنی سجده ها با چشم تر
عشق یعنی بهر معبود مردن عشق یعنی همچو شمعی سوختن
عشق یعنی بی قرار روی یار عشق یعنی آرمیدن در جوار
عشق یعنی تا ابد شیدا شدن عشق یعنی موج یک دریا شدن
عشقبازی کار هر شیاد نیست این شکار دام هر صیاد نیست
عاشقی را قابلیت لازم است طالب حق را حقیقت لازم است
عشق از معشوق اول سر زند تا به عاشق جلوه دیگر زند
تا به حدی که برد هستی از او گر زند صد شورش و مستی از او
شاهد این مدعی خواهی اگر بر حسین و حالت او کن نظر
روز عاشورا در آن میدان عشق کرد رو را جانب سلطان عشق
بار الها این سرم این پیکرم این علمدار رشید این اکبرم
این سکینه این رقیه این رباب این عروس دست و پا در خون خضاب
این من و این ساریان این شعر دون این تن عریان میان خاک وخون
این من و این ذکر یا رب یا ریم این من و این ناله های زینبم
پس خطاب آمد ز حق کی شاه عشق ای حسین ای یکه تاز راه عشق
گر تو بر من عاشقی ای محترم پرده بر کش من به تو عاشق ترم
غم مخور که من خریدار تو آم مشتر ی بر جنس بازار تو آم
هر چه بودت داده ای در راه ما مرحبا صد مرحبا خود هم بیا
خود بیا که می کشم من ناز تو عرش و فرشم جمله پا انداز تو
لیک خود تنها نیا در بزم یار خود بیا و اصغرت را هم بیار
خوش بود در بزم یاران بلبلی خاصه در منقار او برگ گلی
خود تو بلبل گل علی اصغرت زودتر بشتاب سوی داورت
یا حسین
کاش جانم بود قابل، تا فدایت می شدم
کاش دستم می گرفتی، خاک پایت می شدم
کاش بودم گرد ره، تا می نشستم در برت
کاش بودم خاک، تا خاک سرایت می شدم
کاش ملک عالم از من بود و می کردم رها
ناز می کردم به شاهان و گدایت می شدم
کاش جسمم دفن می شد در زمین کربلا
خاک زوار حریم با صفایت می شدم
کاش خاکم را قضا می ریخت گرد قتلگاه
تا به وقت سجده مهر کربلایت می شدم
کاش می شد رشته رشته عضو عضو پیکرم
روز عاشورا طناب خیمه هایت می شدم
کاش می شد چوب محمل استخوانهای تنم
تا که همره بر سر از تن جدایت می شدم
کاش چون نی سبز می گشتم به دشت نینوا
تا که در آن دشت سوزان، همنوایت می شدم
کاش دست دیر راهب بودم، تا گلاب افشان
بر حسن، دلربایت می شدم
کاش بودم، بوته خاری به دشت کربلا
آشنا با کودک بی آشنایت می شدم
کاش بودم در گلوی شیر خوارت عقده ای
تا جواب ناله وا غربتایت می شدم
از کعبه رو به کرببلا می کند حسین
وآنجا دوباره کعبه بنا می کند حسین
گر ساخته است خانه ای از سنگ و گل خلیل
آنجا به ناز خون خدا می کند حسین
روزی که حاجیان به حرم روی می نهند
پشت از حریم کعبه چرا؟ می کند حسین
آن حج ناتمام که بر عمره شد بدل
اتمام آن بدشت بلا می کند حسین
آنجا وقوف در عرفات ار نکرده است
فریاد معرفت همه جا می کند حسین
آنجا اگر که فرصت قربانیش نبود
اینجا هر آنچه هست فدا می کند حسین
آنجا که سعی بین صفا در دویدن است
اینجا به قتلگاه صفا می کند حسین
آنجا حنا حرام بود بهر حاجیان
اینجا خون خویش حنا می کند حسین
وقتی به خیمه گاه رود از پی وداع
اینجا دوباره حج نسا می کند حسین
بعد از هزار سال به همراه حاجیان
هر سال رو به سوی منا می کند حسین
از چار سوی کعبه، ز گلدسته ها هنوز
هر صبح و ظهر و شام ندا می کند حسین
بشنو دعای در عرفاتش که بنگری
با سوز دل هنوزه دعا می کند حسین
سر داده است و حکم شفاعت گرفته است
بر وعده ای که داده وفا می کند حسین
درد
درون سینه آهی سرد دارم
رخی پژمرده، رنگی زرد دارم
ندانم عاشم، مستم، چه هستم؟
همی دانم دلی پردرد دارم
عید غدیریا علی
دلا باید به هر دم یا علی گفت نه هر دم بل دمادم یا علی گفت
به صدق دل همیشه یاد او کرد به هر پیچ و به هر خم یا علی گفت
ز لیلی شنیدم یا علی گفت به مجنونی رسیدم یا علی گفت
نسیمی غنچه ای را باز می کرد به گوش غنچه آن دم یا علی گفت
یقین پروردگار آفرینش به موجودات عالم یا علی گفت
دمی که روح در آدم دمیدند زجا برخاست آدم یا علی گفت
چو نوح از موج طوفان ایمنی خواست توسل جست و هر دم یا علی گفت
عصا در دست موسی اژدها شد کلیم الله مسلم یا علی گفت
نمی شد زنده جان مرده هرگز یقین عیسی بن مریم یا علی گفت
رسول الله شنید از پرده غیب ندایی آمد آن هم یا علی گفت
نزول وحی چون فرمود سبحان ملک در اولین دم یا علی گفت
به فرقش کی اثر می کرد شمشیر گمانم ابن ملجم یا علی گفت
مگر خیبر ز جایش کنده می شد یقین آنجا علی هم یا علی گفت
از علی آموز اخلاص عمل
حاجب اگر محاسبه حشر با علی است من ضامنم هرچه بخواهی گناه کن
آنشب امام را به خواب دید امام به او فرمود: حاجب این شعر را در مدح چه کسی سروده ای ؟
گفت در وصف شما.
امام فرمود: پس بگذار دستی در آن ببرم و فرمود:
حاجب اگر محاسبه حشر با علی است شرم از رخ علی کن و کمتر گناه کن
همای عدالت
هرجا که ذکری از مولا علی (ع)می شود و یا تصور آن بزرگوار به ذهنی خطور می کند، بی درنگ مفاهیمی همچون عدالت احسان و پارسایی همراه آن نقش می بندد. عدالت با نام علی عجین است و عبارت عدل علوی شهره و زبانزد است و به عبارتی عدالت،بی نام علی، کالبدی بی روح و حطامی میان تهی است. غدیر نیز روزی است که خداوند اراده فرموده عزم و عقل و عدل نبوی،برا ی هماره تاریخ از مجرای زلال ایمان و اندیشه علوی استمرار یابد و آفتاب ولایت از فراز دستان سبز رسالت، بر پهنه پهناور آفرینش بتابد و واژگان تقوا و تعقل و قربت و قسط و عدل و عبودیت و هر آنچه نور و نیکی است در قاموس عصمت، درخشش یافته و نور مهر منبر هدایت به خاموشی نگراید. سخن در باره امیرالمومنین علی(ع) گفتن بسیار مشگل است زیرا گفتن ها به اندازه ی قطره ای از دریاست و ناگفته ها را تنها خدا داند و بس و تا آنجا که به فهم من و تو نیابد و تحمل آن فوق طاقت باشد.
به راستی علی (ع) مقیاس و میزان است برای سنجش فطرت ها و سرشت ها و از معیار حق و حقیت است. نام علی مشتق از نام خداست. هر چند که زبان ها از توصیف و قلم ها از کتابت این امام همام عاجزند.به گفتار دانشمندان مسلمان و غیرمسلمان نظری بیفکنیم.
نرسیسیان دانشمند و متفکر عالم مسیحی، سیاستمدار و دبیر اول سفارتخانه انگلستان در بغداد : اگر این خطیب بزرگ علی(ع) در عصر ما هم اکنون بر منبر کوفه پا می نهاد مشاهده می گردید که مسجد کوفه با آن هم پهناوریش از اروپاییان موج می زد می آمدند تا از دریای سرشار دانش او خود را سیراب کنند.
شنبلی شبیل، دانشمند و فیلسوف مادی مسلک واز شارحان نظریه تکامل با اینکه منطق کمونیستی و الحاد و انکار ماورای طبیعت را دارد در مورد شخصیت والای علی(ع) می گوید: امام علی بن ابیطالب بزرگ بزرگان و یکتا نسخه ای که جهان شرق و غرب در گذشته و حال صورتی به مانند او که مطابق با اصل باشد را به خود ندیده است.
ابن ابی الحدید از دانشمندان معروف و مشهور معتزلی در قرن هفتم و شارع بر جسته نهج البلاغه در ضمن برشمردن فضایل علی(ع)می گوید: من چه بگویم در باره مردی که دشمنانش به فضیلت او اعتراف و اقرار کرده اند و اما سخنان علما و اندیشمندان شیعه و کتاب هایی که در باره ابوتراب و جانشین بر حق پیامبر به رشته تحریر در آورده اند خود گواه است که نه تنها دشمنان بلکه دوستان و ارادتمندان آن حضرت نیز نتوانسته اند آن چنان که علی است او را شناخته و به دیگران بشناسانند زیرا کسی به کنه و صفات او پی نخواهد برد.
فردوسی در حب علی(ََع) چنین سروده است.
اگر چشم داری به دیگر سرای
به نزد نبی و علی گیر جای
هر آن کس که در جانش بغض علی است
ازو زارتر در جهان زار کیست
یقین دان که خاک پی حیدرم
براین زاده ام هم براین بگذرم.